'Uuh hoi..'

We doen de dingen die we doen. Maar de ‘waarom’ is lastig te beantwoorden. Waarom rook je die ene sigaret nog? Waarom zorgen we niet beter voor het milieu? Waarom maken we het onszelf zo lastig? Waarom zijn we bang? Waarom doen we geforceerd tegen iemand in real life, terwijl we al weken appen? Dingen die ik mezelf altijd afvraag, maar zelden een antwoord op krijg. Dit om het feit omdat ik zelf niet altijd weet waarom ik die dingen doe. Als ik hier nou eens bewuster over na zou denken, zou ik veel dingen laten. Ik zou die ene extra sigaret niet opsteken, welke ik opsteek alleen maar omdat ik nog 5 minuten pauze heb of zó lekker zit. Ik zou nog bewuster met het afval omgaan. Ik zou bewuster zoeken naar een oplossing, om het lastige onderuit te halen. Maar toch..

Op de laatste vraag, waarom we geforceerd doen tegen diegene met wie we al weken appen, wil ik graag doorgaan. Waarom? Ik heb er geen antwoord op op dit moment. Ik heb het meerdere malen mee gemaakt. Je bent al weken met iemand aan het appen. De app gesprekken zijn luchtig of juist diepgaand, leuk, vol met humor en interesse. Maar waarom gaan je lichaam en brein dan toch zo raar doen als je iemand spontaan tegen komt?

Op de eerste date heb je goede zenuwen, logisch, maar je weet een beetje wat er te wachten staat. Je gaat namelijk met iemand op date wie je al iets beter hebt leren kennen. Tenzij het een blinddate is ofcourse. En het belangrijkste: je weet dat je diegene gaat zien, dus daar bereid je je op voor.

Maar als je hem of haar dan opeens per ongeluk in de sportschool of supermarkt tegen komt gaat er een ander lichtje aan. Zoals bij mij, ondanks dat ik het niet wil, gaat het ontwijk knopje aan, als in ‘ik zie je niet’. Mocht ik hem dan toch tegenkomen kleur ik rood en doe een beetje schaapachtig. Tenzij ik dan de ballen heb om normaal te doen, maar waar ik die op zo’n moment vandaan haal, geen idee.

“Zie gevoelens van ongemak als een krachtig signaal van iets wat aandacht vraagt. Het kan zijn dat het om een onderwerp gaat dat gevoelig bij je ligt. Het kan zijn dat je geconfronteerd wordt met een persoon over wie je ambivalente gevoelens hebt. Als je iets ongemakkelijk vindt, kan je primaire reactie zijn om het te ontkennen, te bagatelliseren of weg te stoppen (Petra, horstconsult, z.d.).”