Eigenlijk ben ik niet zo van een ‘dag van’. Ik vind het mega top dat er dagen zijn waarop bepaalde functies of beroepen even extra in het zonnetje worden gezet, maar inmiddels worden de gekste dingen bedacht om een ‘dag van’ te vullen. Ik kan het in ieder geval niet meer bijhouden.
Toch moet ik toegeven dat ik vandaag 12 mei 2020, even extra trots ben op mijn mede collega’s. Ondanks dat wij voor dit vak hebben gekozen en gewoon ons werk doen, doen we wel hét werk. Frontlinie of niet. Iedereen is zo hard nodig. Zonder achterhulp redt de frontlinie het niet en andersom.
Het is niet dat het zorgsysteem sinds dit jaar pas ‘hardwerken’ heeft uitgevonden. Het zorgpersoneel werkte altijd al kneiter hard. Zowel fysiek als mentaal.
Het is bijzonder dat een virus er voor nodig is om dat te doen beseffen bij mensen. Maar goed laten we positief blijven. Laten we kijken naar wat we wél kunnen doen voor de toekomst. Laten we trots zijn op het zorgpersoneel in onze omgeving. Laten we de tijd nemen om ze kort te bedanken na een bezoek. Laten we kijken wat we voor ze kunnen doen. Laten we vragen hoe het écht met ze gaat en laten we, als het weer mogelijk is, een zorgprofessional in de omgeving een dikke knuffel geven!
Reactie plaatsen
Reacties